Post by Latu on Apr 1, 2013 20:19:34 GMT 3
Hoitajille sekä yksäreille avoin lännenratsastustunti pidetään 16.04.2013, VIP on 15.04.2013.
Tunnille voivat tulla kuka tahansa haluamallansa (lännenpainotteisella) hevosella, joten myöskin ne joiden hoitsut eivät ole länkkäripuolen taitajia, voivat tulla haluamallaan hevosellaan mukaan. Tunnille ratsuiksi ovat valittavissa Mea, Flora, Palle, Light, Kid ja Allu.
Tunnin kantavana teemana on trail, ja tarkoituksena olisi katsoa ainakin sidepass jokaiselta kuntoon. Myöskin trailin suht' helppoja esteitä kuten siltaa ja ruutua voidaan käydä läpi, mikäli aikaa jää.
Tunnille osallistumisesta saa yhden (1) hoitopisteen. Osallistuminen tapahtuu nimi listaan-tyylillä.
Kun kaikki kommentit ovat tuleet, jokaisesta tunnilla suoritetusta liikkeestä tai esteestä tulee yksityiskohtaisempi kuvaus mahdollisen itsenäisen harjoittelun eli päiväkirjoihin kirjoittelun helpottamiseksi. Kuvauksessa kerrotaan myöskin muutamia tapoja harjoittaa kyseistä liikettä/estettä.
Puomiruutu
Neljä puomia asetetaan ruuduksi. Hevonen ratsastetaan ruudun sisälle ja pysäytetään keskelle. Tarkoituksena on kääntyä ruudun sisällä takaisin tulosuuntaan ilman että jalat osuvat puomeihin —etu- tai takaosakäännöstä ei siis kannata harkitakaan, sillä silloin puomit kolisee. Tehtävä vaatiikiin tarkkuutta sekä hyvää hevosen hallintaa, sillä etu- ja takapäätä on siirrettävä vuoron perään. Jokaisen siirtämisen jälkeen on hyvä katsastaa hevosen sijainti ja kuinka lähellä jalat ovat puomeja, ja harkita seuraavaa siirtoa. Kisoissa jokaisesta kolahduksesta, myös ruutuun saapuessa ja siitä poistuessa, saa virhepisteitä.
Estettä kannattaa harjoitella aluksi suurella ruudulla. Jos hevonen tahtoo hönnytä ruutuun vauhdilla, on hyvä pysäyttää se ennen sisääntuloa ja kehua sitä kun se laskee päänsä katsoakseen puomia tarkemmin — puomiin tulee pienemmällä mahdollisuudella osumaa kun ruutuun tulee rauhassa eikä pää kolmantena jalkana. Ruudun sisällä ei kannata pitää kiirettä, avut kannattaa miettiä tarkoin ennen siirtoa: siirrätkö etu- vai takaosaa ja miten paljon, harppauksen verran vai tahdotko siirtää vain toista etujalkaa? Kun tehtävä alkaa sujumaan suurella ruudulla, voi sitä lähteä pienentämään. Ruudun vaikeampi versio on kolmio, joka toimii muuten samalla periaatteella mutta vaatii rutkasti enemmän tarkkuutta. Kolmioon tullaan sisälle kannan kohdalta, hevosen pää kärkeä kohden.
Sidepass
Mutkia suoristaen sidepass on hyvin jyrkkä pohkeenväistö. Siinä hevonen kulkee suoraan sivulle, astuen vahvasti ristiin (ks. kuva). Muodon pitäisi pysyä matalana. Sidepass aloitetaan pysäyttämällä hevonen. Jos kulkusuuntana on esimerkissä vasen, niin oikea pohje ja ohja paineistavat hevosta kulkusuuntaan painoavun avustamana. Vasen puoli on täysin hiljaa, vasemman pohkeen voi vaikka irroittaa hevosen kyljestä. Liike lopetetaan suoristamalla painoapu keskelle satulaa ja lopettamalla paineistaminen.
Alkuun sidepassia on helppo harjoitella esimerkiksi seinää vasten: näin hevonen ei varmasti lähde valumaan eteenpäin, kun turvan edessä on seinä. Myöskin keskikentältä uralle päin on melko helppo harjoitella. Täydellisessä sidepassissa hevonen kulkee niin suoraan poikittain, että sen vatsan alla voi olla puomi — etu- ja takajalat kulkevat omilla puolillaan eikä puomi saa kolista. Sidepassia ei kannata tehdä liikaa varsinkaan nuoren hevosen kanssa ettei se kyllästy ja liike muutu vastenmieliseksi.
Osallistujat
1. Anni ja Light, kommentit
2. Suvi ja Mea, kommentit
3. Britta ja Palle, kommentit
4. Rossanna ja Flora kommentit
5. Erica ja Kid kommentit
6. Lynn ja Allu kommentit
Anni & Light
Anni oli jo tottunut hoitsunsa vauhdikkaaseen elämänasenteeseen, ja tunti meni tämän kaksikon osalta loistavasti, suorastaan paremmin kuin kukaan olisi varmasti arvannutkaan. Vaikka Light oli jokaisessa askellajissa aina yhtä kiireinen ja malttamaton, Anni sai pidettyä orin kuitenkin koko tunnin käsissään eikä Light säntäillyt lainkaan tuttuun tapaansa — ensimmäistä kertaa elämässäni pidin ratsastustuntia jolla tämä kirjava ranger ei aiheuttanut minkäänlaista hämminkiä tai sekasotkua! Laukka oli hurjan näköistä kiitämistä, mutta Anni osasi pelata istunnallaan orin tasaisempaan temthingy ja peräänantoon, eikä hänen tarvinnut kuin muutamaan otteeseen ottaa hieman tuntumaa saadakseen laukan pois.
Sidepassiin tutustuessa Light ei olisi mitenkään malttanut seisoa rauhallisesti liikettä valmistellessa, eikä myöskään liikettä lopettaessa. Kun selitin Annille villakoiran nimeltä sidepass ydintä, hän kävelikin pienellä voltilla ympärilläni niin ettei ohjeistus mennyt ohitse Lightin steppailuun keskittyessä — varsin nokkela ja hyödyllinen veto, jota en olisi ehkä itse tullut lainkaan ajatelleeksi. Itse liike oli kuitenkin mallikasta, ja vaikka Light näyttikin hieman hassunkuriselta yrittäessään askeltaa poikittain ristiin niin nopeasti kuin pystyy, oli kulkusuunta silti tasantarkkaan sivulle päin eikä ori valunut lainkaan eteen. Onnistuminen tuli yllätyksenä, sillä yleensä Lightillä oli tapana lähteä valumaan eteenpäin vähän jokaisella askeleella. Lopputunnista Anni pääsi kokeilemaan sidepassia myöskin puomilla, eli puomi kulki Lightin alitse takajalkojen ollen toisella puolella, etujalkojen toisella. Siinä vaiheessa alkoi oria jo tympimään saman tehtävän kertaaminen, ja se melkein kolaisi takajalallaan puomiin aikoessaan livistää eteenpäin. Puomiin ei tullut kuitenkaan osumaa, ja Light sai ansaitusti revittää laukkaympyrällä palkinnoksi hyvästä suorituksestaan — parempaa palkkiota ei tämä vauhtiveijari tiedäkään kuin luvan päästellä lujaa tarkkuutta ja rauhallisuutta vaativien trail-tehtävien jälkeen.
Suvi & Mea
Suvilla ei ollut ennestään paljoakaan westerntaustaa, joten Mea oli varsin luonteva valinta hänelle tuntiratsuksi. Tamma on kylläkin ollut nyt keväällä varsin ymmärrettävistä syistä hieman hankaliakin päiviä, mutta tänään se onneksi käyttäytyi hyvin mallikelpoisesti. Alkutunnista selittäessäni lännenratsastuksen perusteita Suville, Mea käveli rauhallisin askelin ja valmiiksi hyvin matalassa muodossa pitkin uraa. Tamma toimi mukisematta Suvin ohjeiden mukaan, ja vaikka alkuun avut eivät olleetkaan aivan 100% täsmällisiä tai oikeellisia, Mea korjasi ratsastajansa virheitä ja antoi paljon anteeksi. Kun perusasiat alkoivat olemaan jotenkuten hallussa, sai Suvi harjoitella hetken aikaa ruutua. Tehtävä ei tuottanut ongelmia, sillä Suvi fiksusti pysähtyi miettimään ennen jokaista siirtoa, täytyykö siirtää etu- vai takapäätä ja mitä jalkaa jotta käännös onnistuisi puomeja kolauttamatta. Vanhana trail-konkarina Mea tosin osasi itsekin hieman miettiä miten jalkansa puomiruudun sisällä sijoitti, eivätkä puomit kolisseet kertaakaan. Hyvä!
Sidepass-harjoituksiksi riitti tällä kertaa se että Suvi väistätti Mean sisäuralta kaviouralle, ja seinään päin onnistuessa hän toisti tehtävää varsinaiselta kaviouralta sisäuralle. Tehtävä oli paljon hankalempi niin päin, sillä Mea olisi tahtonut jatkaa tukevasti seinänvierusta tarpoen ja muiden perässä kulkien. Suvin täytyikin välillä pyytää varsin napakasti Meaa väistättämään myöskin sisälle päin, ja sen jälkeen vaadittiin vielä hieman pidättämistä ettei tamma olisi kulkenut eteenpäin muiden perään. Lopulta Suvi sai Mean kulkemaan kaunista, suoraa sidepassia kentän keskustaa kohden, ja siinä vaiheessa annoin ratsukolle luvan lähteä loppukäynteihin.
Britta & Palle
Oli varmasti aikamoinen kulttuurishokki Brittalle, kun hän oli oman Ärmätti-piensuokkinsa sijaan leveässä irlannincobin selässä, irlannincobin jolla oli syvä pleasure-satula ja hyvin verkkaiset liikkeet. Palle tajusi heti ottaa ilon irti uudesta ratsastajasta, ja ori testasikin oikein kunnolla että saisiko lusmuilla ja vain raahustaa takamus tallissa 500 m tuntinopeusluokkaa. Pohkeilla ei ollut mitään virkaa Pallen mielestä, ja vasta kun annoin Brittalle lännenratsastuksen periaatteista poiketen pitkän kouluraipan alkoi jyhkyhevosenkin jalka nousta ja tempo kohota. Kun alkulämmittelyjen aikana Britta alkoi saamaan Pallesta liikettä esiin, otin kouluraipan häneltä takaisin vaikka jätinkin sen yhä omaan käteeni ihan vain viestittääkseni Palle-pojulle että keppi tulee vielä takaisin jos tahti yhtään hidastuu.
Alkuun apujen pikainen läpikäyminen tuntui varmasti Brittasta hankalalta tahmaisen hevosen kanssa, mutta kun Palle alkoi vihdoin liikkumaan omalla moottorilla, pääsi tyttökin kokeilemaan ihan kunnolla miltä tuntui lännenratsastus. Cob toimi avuilla aivan yhtä hyvin kuin tallin quarterit ja rangeritkin, ja yllätävän terhakasti se pysähtyi laukastakin whoa-käskyn kuultuaan — niinkin terhakasti että äkkistoppiin valmistautumaton Britta meinasi keikahtaa alas satulasta ja iski vatsansa varmasti kipeästi satulan korkeaan nuppiin.
Britta sai tehdä samoja harjoituksia kuin Suvi: hekin harjoittelivat puomiruudun ratsastamista, ja Brittalla olikin hieman hommaa saada Palle asettamaan suuret kavionsa niin etteivät ne osunet puomeihin. Muutamia yrityksiä siihen vaadittiin, mutta lopulta tämäkin tarkkuustehtävä onnistui. Myöskin sidepass sisäuralta ulkouralle sujui hyvin, mutta Mean tapaan myöskin Palle ei olisi tahtonut väistää ulkouralta sisäuralle suoraan. Lopulta tilanne kärjistyi siihen että annoin Brittalle jälleen hetkeksi raipan, jonka avulla hän piti Pallen runkoa suorana ja kannusti sitä pois päin kaviouralta. Palle ei ole mikään helpoin hevonen ratsastaa jos sille päälle sattuu, jos oria ei huvita jotain tehdä niin se ei myöskään sitä ilman kannustinta tee.
Rossanna & Flora
Floraa alkuun selvästi hieman jännitti uusi ratsastaja. Se ei meinannut rentoutua, kulki vain selkä notkolla ja lyhyellä askeleella. Rossannan täytyi siis heti ensialkuun näyttää Floralle että häneen pystyi luottamaan, ja niinpä alkutunti otettiin ihan rauhassa: paljon kiemurauria, pysähdyksiä ja selässä hiljaa olemista. Mitä vähemmän Rossanna Floraa ohjeisti sitä rennommaksi tammakin muuttui, pikkuhiljaa pilkkupylly siis alkoi ymmärtämään että tämä ratsastaja ei turhaan paukuttele pohkeita, riuhdo ohjista ja temua satulassa.
Sidepass ei tuottanut hankaluuksia, kun alkuhaparointien jälkein avut alkoivat olemaan Rossannalle selvät niin Flora astui kauniisti sivulle ja ristiin pienestäkin pyynnöstä, niin uralle kuin uralta poiskin. Meno näytti sen verran hyvältä että laitoin keskelle kenttää puomin nähdäkseni, kuinka oikeaoppisesti liike sujuisi sen päällä. Kävi ilmi että vaikeinta oli saada Flora pysähtymään tasajaloin juuri puomin kohdalle... Sidepass puomin päällä sujui kuitenkin hienosti, jalat eivät kolkanneet siihen ja pysyivät omalla puolellaan. Tästä suorituksesta saa ja pitääkin olla ylpeä!
Erica & Kid
Ericalla oli nyt oikea tulikoe edessä: hän oli saanut tunnille ratsukseen Kidin, orin joka ei anna mitään ilmaisiksi. Alkuun tyttöä selvästi hieman jännitti, minkä Kid huomasi heti. Ori poikitti ja jumitti, testasi että onko sua ihan pakko totella. Se ei tahtonut kääntyä kun Erica sitä pyysi, ei kulkea eteenpäin kunnolla, ei pysähtyä, ei peruuttaa. Kid testasi tuttuun ja ärsyttävään tapaansa Erican päättäväisyyttä ja johtamiskykyä, ja sisulla hänen oli vain näytettävä Kidille että mistä kana pissii — kun tarpeeksi määrätietoisesti Kidiä komentaa, se kyllä loppujen lopuksi fiksuna tajuaa pääsevänsä helpommalla jos tottelee. Niin kävi myös nyt, vaikka suurin osa tunnista menikin välienselvittelyyn. Laukannostoissa Kid olisi vielä kernaasti säikytellyt Ericaa rallittelulla, mutta hän oli jo valmistautunut moiseen ja ottanut ohjat lyhyemmiksi hätävarjeluna.
Kidhän on oikea mestariratsu, ja sidepass siltä sujuu kuin vettä vain. Nyt se kuitenkin nahjasi, punki ja painoi eteenpäin jatkuvasti. Lopputunnista viimeisimmät harjoitukset alkoivat jo onneksi sujumaan kun Erica oli saanut Kidin uskomaan että ratsastajan ohjeiden mukaan mentiin, ja silloin meno näyttikin jo aivan erilaiselta — ori astui vahvasti ristiin, pysyen matalassa muodossaan ja kulkien täsmälleen sivulle. Erica sai lopultakin kokea, miksi tämä hevonen on hankaluuksistaan huolimatta tallin menestynein ori!
Lynn & Allu
Lynn sai tälle tunnille alleen Allun, Kidin pojan. Ori on kuitenkin helpompi versio isästään, ja kun Lynn alkutunnista pisti sen kulkemaan reippaasti ja vastaamaan apuihin heti, oli Allu sen jälkeen kuin sulaa vahaa ja toimi jo suurin piirtein pelkän ajatuksen voimalla. Muoto pysyi läpi tunnin matalana ja Allu käytti rehellisesti takapäätään moottorina, ja Lynn sai kokeilla mm. laukan säätelyä pelkällä istunnalla ja vatsalihaksilla. Kun hän jännitti vatsalihaksiaan ja istui täten syvemmälle, Allu kasasi laukkaa, ja istuinluiden suorastaan liioiteltu tahdin mukana kulkeminen sai laukan reipastumaan ja askeleen pitenemään. Pieni painoavun muutos ja ohjan kosketus kaulaan sai Allun kääntymään ympyrälle, ja kaikenlaiset kiemuratkin onnistuivat kaikissa askellajeissa.
Sidepass sujui arvattavasti hyvin, vaikkakin alkuun Lynn välillä kosketti vahingossa avoimen puolen eli menosuunnan pohkeella Allun kylkeä. Silloin ori pysähtyi selvästi hämillään, sillä se ei tiennyt mihin suuntaan pitäisi mennä — toinen pohje ja painoapu pyysivät sidepassia vasempaan, mutta vasen pohje tuli vastaan. Tehtävä oli Allun kanssa oikein hyvää harjoitusta hiljaisille pohkeille, sillä tämän hevosen kanssa apujen oli oltava täsmälliset. Pienikin ylimääräinen apu saattoi sekoittaa koko pakan, joten kun lopulta useampi sidepass sujui peräjälkeen ongelmitta, sai Lynn lähteä loppukäynneille hyvin tyytyväisenä itseensä.
Tunnille voivat tulla kuka tahansa haluamallansa (lännenpainotteisella) hevosella, joten myöskin ne joiden hoitsut eivät ole länkkäripuolen taitajia, voivat tulla haluamallaan hevosellaan mukaan. Tunnille ratsuiksi ovat valittavissa Mea, Flora, Palle, Light, Kid ja Allu.
Tunnin kantavana teemana on trail, ja tarkoituksena olisi katsoa ainakin sidepass jokaiselta kuntoon. Myöskin trailin suht' helppoja esteitä kuten siltaa ja ruutua voidaan käydä läpi, mikäli aikaa jää.
Tunnille osallistumisesta saa yhden (1) hoitopisteen. Osallistuminen tapahtuu nimi listaan-tyylillä.
Kun kaikki kommentit ovat tuleet, jokaisesta tunnilla suoritetusta liikkeestä tai esteestä tulee yksityiskohtaisempi kuvaus mahdollisen itsenäisen harjoittelun eli päiväkirjoihin kirjoittelun helpottamiseksi. Kuvauksessa kerrotaan myöskin muutamia tapoja harjoittaa kyseistä liikettä/estettä.
Puomiruutu
Neljä puomia asetetaan ruuduksi. Hevonen ratsastetaan ruudun sisälle ja pysäytetään keskelle. Tarkoituksena on kääntyä ruudun sisällä takaisin tulosuuntaan ilman että jalat osuvat puomeihin —etu- tai takaosakäännöstä ei siis kannata harkitakaan, sillä silloin puomit kolisee. Tehtävä vaatiikiin tarkkuutta sekä hyvää hevosen hallintaa, sillä etu- ja takapäätä on siirrettävä vuoron perään. Jokaisen siirtämisen jälkeen on hyvä katsastaa hevosen sijainti ja kuinka lähellä jalat ovat puomeja, ja harkita seuraavaa siirtoa. Kisoissa jokaisesta kolahduksesta, myös ruutuun saapuessa ja siitä poistuessa, saa virhepisteitä.
Estettä kannattaa harjoitella aluksi suurella ruudulla. Jos hevonen tahtoo hönnytä ruutuun vauhdilla, on hyvä pysäyttää se ennen sisääntuloa ja kehua sitä kun se laskee päänsä katsoakseen puomia tarkemmin — puomiin tulee pienemmällä mahdollisuudella osumaa kun ruutuun tulee rauhassa eikä pää kolmantena jalkana. Ruudun sisällä ei kannata pitää kiirettä, avut kannattaa miettiä tarkoin ennen siirtoa: siirrätkö etu- vai takaosaa ja miten paljon, harppauksen verran vai tahdotko siirtää vain toista etujalkaa? Kun tehtävä alkaa sujumaan suurella ruudulla, voi sitä lähteä pienentämään. Ruudun vaikeampi versio on kolmio, joka toimii muuten samalla periaatteella mutta vaatii rutkasti enemmän tarkkuutta. Kolmioon tullaan sisälle kannan kohdalta, hevosen pää kärkeä kohden.
Sidepass
Mutkia suoristaen sidepass on hyvin jyrkkä pohkeenväistö. Siinä hevonen kulkee suoraan sivulle, astuen vahvasti ristiin (ks. kuva). Muodon pitäisi pysyä matalana. Sidepass aloitetaan pysäyttämällä hevonen. Jos kulkusuuntana on esimerkissä vasen, niin oikea pohje ja ohja paineistavat hevosta kulkusuuntaan painoavun avustamana. Vasen puoli on täysin hiljaa, vasemman pohkeen voi vaikka irroittaa hevosen kyljestä. Liike lopetetaan suoristamalla painoapu keskelle satulaa ja lopettamalla paineistaminen.
Alkuun sidepassia on helppo harjoitella esimerkiksi seinää vasten: näin hevonen ei varmasti lähde valumaan eteenpäin, kun turvan edessä on seinä. Myöskin keskikentältä uralle päin on melko helppo harjoitella. Täydellisessä sidepassissa hevonen kulkee niin suoraan poikittain, että sen vatsan alla voi olla puomi — etu- ja takajalat kulkevat omilla puolillaan eikä puomi saa kolista. Sidepassia ei kannata tehdä liikaa varsinkaan nuoren hevosen kanssa ettei se kyllästy ja liike muutu vastenmieliseksi.
Osallistujat
1. Anni ja Light, kommentit
2. Suvi ja Mea, kommentit
3. Britta ja Palle, kommentit
4. Rossanna ja Flora kommentit
5. Erica ja Kid kommentit
6. Lynn ja Allu kommentit
Anni & Light
Anni oli jo tottunut hoitsunsa vauhdikkaaseen elämänasenteeseen, ja tunti meni tämän kaksikon osalta loistavasti, suorastaan paremmin kuin kukaan olisi varmasti arvannutkaan. Vaikka Light oli jokaisessa askellajissa aina yhtä kiireinen ja malttamaton, Anni sai pidettyä orin kuitenkin koko tunnin käsissään eikä Light säntäillyt lainkaan tuttuun tapaansa — ensimmäistä kertaa elämässäni pidin ratsastustuntia jolla tämä kirjava ranger ei aiheuttanut minkäänlaista hämminkiä tai sekasotkua! Laukka oli hurjan näköistä kiitämistä, mutta Anni osasi pelata istunnallaan orin tasaisempaan temthingy ja peräänantoon, eikä hänen tarvinnut kuin muutamaan otteeseen ottaa hieman tuntumaa saadakseen laukan pois.
Sidepassiin tutustuessa Light ei olisi mitenkään malttanut seisoa rauhallisesti liikettä valmistellessa, eikä myöskään liikettä lopettaessa. Kun selitin Annille villakoiran nimeltä sidepass ydintä, hän kävelikin pienellä voltilla ympärilläni niin ettei ohjeistus mennyt ohitse Lightin steppailuun keskittyessä — varsin nokkela ja hyödyllinen veto, jota en olisi ehkä itse tullut lainkaan ajatelleeksi. Itse liike oli kuitenkin mallikasta, ja vaikka Light näyttikin hieman hassunkuriselta yrittäessään askeltaa poikittain ristiin niin nopeasti kuin pystyy, oli kulkusuunta silti tasantarkkaan sivulle päin eikä ori valunut lainkaan eteen. Onnistuminen tuli yllätyksenä, sillä yleensä Lightillä oli tapana lähteä valumaan eteenpäin vähän jokaisella askeleella. Lopputunnista Anni pääsi kokeilemaan sidepassia myöskin puomilla, eli puomi kulki Lightin alitse takajalkojen ollen toisella puolella, etujalkojen toisella. Siinä vaiheessa alkoi oria jo tympimään saman tehtävän kertaaminen, ja se melkein kolaisi takajalallaan puomiin aikoessaan livistää eteenpäin. Puomiin ei tullut kuitenkaan osumaa, ja Light sai ansaitusti revittää laukkaympyrällä palkinnoksi hyvästä suorituksestaan — parempaa palkkiota ei tämä vauhtiveijari tiedäkään kuin luvan päästellä lujaa tarkkuutta ja rauhallisuutta vaativien trail-tehtävien jälkeen.
Suvi & Mea
Suvilla ei ollut ennestään paljoakaan westerntaustaa, joten Mea oli varsin luonteva valinta hänelle tuntiratsuksi. Tamma on kylläkin ollut nyt keväällä varsin ymmärrettävistä syistä hieman hankaliakin päiviä, mutta tänään se onneksi käyttäytyi hyvin mallikelpoisesti. Alkutunnista selittäessäni lännenratsastuksen perusteita Suville, Mea käveli rauhallisin askelin ja valmiiksi hyvin matalassa muodossa pitkin uraa. Tamma toimi mukisematta Suvin ohjeiden mukaan, ja vaikka alkuun avut eivät olleetkaan aivan 100% täsmällisiä tai oikeellisia, Mea korjasi ratsastajansa virheitä ja antoi paljon anteeksi. Kun perusasiat alkoivat olemaan jotenkuten hallussa, sai Suvi harjoitella hetken aikaa ruutua. Tehtävä ei tuottanut ongelmia, sillä Suvi fiksusti pysähtyi miettimään ennen jokaista siirtoa, täytyykö siirtää etu- vai takapäätä ja mitä jalkaa jotta käännös onnistuisi puomeja kolauttamatta. Vanhana trail-konkarina Mea tosin osasi itsekin hieman miettiä miten jalkansa puomiruudun sisällä sijoitti, eivätkä puomit kolisseet kertaakaan. Hyvä!
Sidepass-harjoituksiksi riitti tällä kertaa se että Suvi väistätti Mean sisäuralta kaviouralle, ja seinään päin onnistuessa hän toisti tehtävää varsinaiselta kaviouralta sisäuralle. Tehtävä oli paljon hankalempi niin päin, sillä Mea olisi tahtonut jatkaa tukevasti seinänvierusta tarpoen ja muiden perässä kulkien. Suvin täytyikin välillä pyytää varsin napakasti Meaa väistättämään myöskin sisälle päin, ja sen jälkeen vaadittiin vielä hieman pidättämistä ettei tamma olisi kulkenut eteenpäin muiden perään. Lopulta Suvi sai Mean kulkemaan kaunista, suoraa sidepassia kentän keskustaa kohden, ja siinä vaiheessa annoin ratsukolle luvan lähteä loppukäynteihin.
Britta & Palle
Oli varmasti aikamoinen kulttuurishokki Brittalle, kun hän oli oman Ärmätti-piensuokkinsa sijaan leveässä irlannincobin selässä, irlannincobin jolla oli syvä pleasure-satula ja hyvin verkkaiset liikkeet. Palle tajusi heti ottaa ilon irti uudesta ratsastajasta, ja ori testasikin oikein kunnolla että saisiko lusmuilla ja vain raahustaa takamus tallissa 500 m tuntinopeusluokkaa. Pohkeilla ei ollut mitään virkaa Pallen mielestä, ja vasta kun annoin Brittalle lännenratsastuksen periaatteista poiketen pitkän kouluraipan alkoi jyhkyhevosenkin jalka nousta ja tempo kohota. Kun alkulämmittelyjen aikana Britta alkoi saamaan Pallesta liikettä esiin, otin kouluraipan häneltä takaisin vaikka jätinkin sen yhä omaan käteeni ihan vain viestittääkseni Palle-pojulle että keppi tulee vielä takaisin jos tahti yhtään hidastuu.
Alkuun apujen pikainen läpikäyminen tuntui varmasti Brittasta hankalalta tahmaisen hevosen kanssa, mutta kun Palle alkoi vihdoin liikkumaan omalla moottorilla, pääsi tyttökin kokeilemaan ihan kunnolla miltä tuntui lännenratsastus. Cob toimi avuilla aivan yhtä hyvin kuin tallin quarterit ja rangeritkin, ja yllätävän terhakasti se pysähtyi laukastakin whoa-käskyn kuultuaan — niinkin terhakasti että äkkistoppiin valmistautumaton Britta meinasi keikahtaa alas satulasta ja iski vatsansa varmasti kipeästi satulan korkeaan nuppiin.
Britta sai tehdä samoja harjoituksia kuin Suvi: hekin harjoittelivat puomiruudun ratsastamista, ja Brittalla olikin hieman hommaa saada Palle asettamaan suuret kavionsa niin etteivät ne osunet puomeihin. Muutamia yrityksiä siihen vaadittiin, mutta lopulta tämäkin tarkkuustehtävä onnistui. Myöskin sidepass sisäuralta ulkouralle sujui hyvin, mutta Mean tapaan myöskin Palle ei olisi tahtonut väistää ulkouralta sisäuralle suoraan. Lopulta tilanne kärjistyi siihen että annoin Brittalle jälleen hetkeksi raipan, jonka avulla hän piti Pallen runkoa suorana ja kannusti sitä pois päin kaviouralta. Palle ei ole mikään helpoin hevonen ratsastaa jos sille päälle sattuu, jos oria ei huvita jotain tehdä niin se ei myöskään sitä ilman kannustinta tee.
Rossanna & Flora
Floraa alkuun selvästi hieman jännitti uusi ratsastaja. Se ei meinannut rentoutua, kulki vain selkä notkolla ja lyhyellä askeleella. Rossannan täytyi siis heti ensialkuun näyttää Floralle että häneen pystyi luottamaan, ja niinpä alkutunti otettiin ihan rauhassa: paljon kiemurauria, pysähdyksiä ja selässä hiljaa olemista. Mitä vähemmän Rossanna Floraa ohjeisti sitä rennommaksi tammakin muuttui, pikkuhiljaa pilkkupylly siis alkoi ymmärtämään että tämä ratsastaja ei turhaan paukuttele pohkeita, riuhdo ohjista ja temua satulassa.
Sidepass ei tuottanut hankaluuksia, kun alkuhaparointien jälkein avut alkoivat olemaan Rossannalle selvät niin Flora astui kauniisti sivulle ja ristiin pienestäkin pyynnöstä, niin uralle kuin uralta poiskin. Meno näytti sen verran hyvältä että laitoin keskelle kenttää puomin nähdäkseni, kuinka oikeaoppisesti liike sujuisi sen päällä. Kävi ilmi että vaikeinta oli saada Flora pysähtymään tasajaloin juuri puomin kohdalle... Sidepass puomin päällä sujui kuitenkin hienosti, jalat eivät kolkanneet siihen ja pysyivät omalla puolellaan. Tästä suorituksesta saa ja pitääkin olla ylpeä!
Erica & Kid
Ericalla oli nyt oikea tulikoe edessä: hän oli saanut tunnille ratsukseen Kidin, orin joka ei anna mitään ilmaisiksi. Alkuun tyttöä selvästi hieman jännitti, minkä Kid huomasi heti. Ori poikitti ja jumitti, testasi että onko sua ihan pakko totella. Se ei tahtonut kääntyä kun Erica sitä pyysi, ei kulkea eteenpäin kunnolla, ei pysähtyä, ei peruuttaa. Kid testasi tuttuun ja ärsyttävään tapaansa Erican päättäväisyyttä ja johtamiskykyä, ja sisulla hänen oli vain näytettävä Kidille että mistä kana pissii — kun tarpeeksi määrätietoisesti Kidiä komentaa, se kyllä loppujen lopuksi fiksuna tajuaa pääsevänsä helpommalla jos tottelee. Niin kävi myös nyt, vaikka suurin osa tunnista menikin välienselvittelyyn. Laukannostoissa Kid olisi vielä kernaasti säikytellyt Ericaa rallittelulla, mutta hän oli jo valmistautunut moiseen ja ottanut ohjat lyhyemmiksi hätävarjeluna.
Kidhän on oikea mestariratsu, ja sidepass siltä sujuu kuin vettä vain. Nyt se kuitenkin nahjasi, punki ja painoi eteenpäin jatkuvasti. Lopputunnista viimeisimmät harjoitukset alkoivat jo onneksi sujumaan kun Erica oli saanut Kidin uskomaan että ratsastajan ohjeiden mukaan mentiin, ja silloin meno näyttikin jo aivan erilaiselta — ori astui vahvasti ristiin, pysyen matalassa muodossaan ja kulkien täsmälleen sivulle. Erica sai lopultakin kokea, miksi tämä hevonen on hankaluuksistaan huolimatta tallin menestynein ori!
Lynn & Allu
Lynn sai tälle tunnille alleen Allun, Kidin pojan. Ori on kuitenkin helpompi versio isästään, ja kun Lynn alkutunnista pisti sen kulkemaan reippaasti ja vastaamaan apuihin heti, oli Allu sen jälkeen kuin sulaa vahaa ja toimi jo suurin piirtein pelkän ajatuksen voimalla. Muoto pysyi läpi tunnin matalana ja Allu käytti rehellisesti takapäätään moottorina, ja Lynn sai kokeilla mm. laukan säätelyä pelkällä istunnalla ja vatsalihaksilla. Kun hän jännitti vatsalihaksiaan ja istui täten syvemmälle, Allu kasasi laukkaa, ja istuinluiden suorastaan liioiteltu tahdin mukana kulkeminen sai laukan reipastumaan ja askeleen pitenemään. Pieni painoavun muutos ja ohjan kosketus kaulaan sai Allun kääntymään ympyrälle, ja kaikenlaiset kiemuratkin onnistuivat kaikissa askellajeissa.
Sidepass sujui arvattavasti hyvin, vaikkakin alkuun Lynn välillä kosketti vahingossa avoimen puolen eli menosuunnan pohkeella Allun kylkeä. Silloin ori pysähtyi selvästi hämillään, sillä se ei tiennyt mihin suuntaan pitäisi mennä — toinen pohje ja painoapu pyysivät sidepassia vasempaan, mutta vasen pohje tuli vastaan. Tehtävä oli Allun kanssa oikein hyvää harjoitusta hiljaisille pohkeille, sillä tämän hevosen kanssa apujen oli oltava täsmälliset. Pienikin ylimääräinen apu saattoi sekoittaa koko pakan, joten kun lopulta useampi sidepass sujui peräjälkeen ongelmitta, sai Lynn lähteä loppukäynneille hyvin tyytyväisenä itseensä.